Zaburzenia SI - przyczyny. Zaburzenia integracji sensorycznej są wynikiem złej organizacji przesyłania bodźców od receptorów do mózgu. W wyniku tego „niepoukładania” dochodzi do nadinterpretacji lub swoistego niedoszacowania sygnału. Okazuje się, że mózg rozpoznaje, segreguje, interpretuje oraz łączy ze sobą doświadczenia i Zaburzenia integracji sensorycznej u dzieci. Dzieci z zaburzeniami rozwoju, w tym dzieci z ADHD, Zespołem Aspergera, Zespołem Retta, Zespołem Hellera, czy zakwalifikowane jako PDD (takie, które nie spełniają wszystkich kryteriów poszczególnych zaburzeń, lecz występują u nich objawy świadczące o zaburzeniach w rozwoju) bardzo funkcjonowania w zakresie integracji procesów sensorycznych Rozpoznanie stanu/ poziomu funkcjonowania w zakresie procesów integracji sensorycznej. Metoda integracji sensorycznej Metoda wzmocnień pozytywnych Metoda naśladownictwa Zasoby bazy dydaktycznej szkoły, pomoce z zakresu SI, elementy ćwiczeń z zakresu gimnastyki korekcyjnej. 2. Dziecko skarży się, że „gryzie” je ubranie, coś mu przeszkadza w bucie lub skarpetce. Bywa, że dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej „musi” popchnąć inne dziecko, mocno i Włączenie elementów integracji sensorycznej w terapii logope-dycznej jest kluczowe do osiągnięcia gotowości artykulacyjnej dziecka. W terapii wpływ na rozwój mowy ma proces przetwarzania senso-rycznego, prawidłowy rozwój mowy zależy od prawidłowego rozwoju in-tegracji sensorycznej. W celu przybliżenia związku pomiędzy procesami DZIECKO z nadwrażliwością dotykową w grupie przedszkolnej / Marta Baj-Lieder // Wychowanie w Przedszkolu.- 2018, nr 5, s. 16-19. 5. DZIECKO z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole / Kaja Chojnacka // Remedium.- 2019, nr 4, s. 6-8. 6. INTEGRACJA sensoryczna / Marta Wiśniewska. // Wychowanie w Przedszkolu.- 2006, nr Ogólnie zaburzenia integracji sensorycznej można podzielić na trzy grupy: typ 1 – nadwrażliwość: Dzieci nadwrażliwe łatwo ulegają przeciążeniu i przeładowaniu bodźcami. Nadwrażliwość na bodźce może współwystępować z zaburzeniami lękowymi bądź z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi. W przedszkolu terapeutycznym dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu prowadziłam terapię integracji sensorycznej, zajęcia Metodą Dobrego Startu, masaż Shantala. Od 2014 prowadzę badania przesiewowe w żłobkach, w kierunku wczesnego wykrywania zaburzeń rozwoju społecznego i komunikacji społecznej u dzieci. Książka ta powstała w wyniku zapotrzebowania na rynku na kompleksowe opracowanie dotyczące podstaw neurofizjologicznych oraz znaczenia integracji sensorycznej (SI) w rozwoju dziecka. Jest adresowana zarówno do specjalistów, osób przygotowujących się do kursów i szkoleń z zakresu SI, jak i tych wszystkich, którzy są zainteresowani Jednym z zaburzeń integracji sensorycznej jest opóźnienie rozwoju mowy. Kolejną nieprawidłowością w rozwoju dziecka jest zbyt mała wrażliwość lub nadwrażliwość na bodźce sensoryczne. W przypadku nadmiernej wrażliwości maluch może źle reagować na hałasy, wybucha płaczem, nie przepada za myciem włosów oraz ma awersje do lxHZ. Zastanawiasz się, czy twoje dziecko ma zaburzenia integracji sensorycznej? Uważasz, że jest nadpobudliwe, lub przeciwnie – zbyt wrażliwe? Zobacz, jak z nim postępować. Twoje dziecko nie potrafi się skoncentrować, jest nadaktywne, bądź nieporadne, źle reaguje na głośne dźwięki lub jest nadwrażliwe na dotyk... To mogą być objawy zaburzeń integracji sensorycznej. Obszarów, w których mogą wystąpić zaburzenia jest 8: dotyk, równowaga i ruch, koordynacja, napięcie mięśni, słuch, wzrok, węch, uwaga i zachowanie. Dziecko może mieć zaburzenia tylko w jednym z nich lub kilku. Tutaj możesz wypełnić kwestionariusz sensomotoryczny, żeby zorientować się, czy dziecku potrzebna jest pomoc. Diagnoza SI Jeżeli masz podejrzenia, że twoje dziecko może mieć zaburzenia integracji sensorycznej lub sugeruje to wychowawczyni twojego dziecka w przedszkolu czy szkole, nie wpadaj w panikę. Najlepsze, co możesz zrobić, to zabrać dziecko do pobliskiej poradni pedagogiczno-psychologicznej i umówić się na diagnozę SI. Nie potrzebujesz skierowania, a adres poradni znajdziesz w żłobku, przedszkolu, szkole lub internecie. Psycholog na podstawie rozmowy z rodzicami i badania dziecka określi, czy faktycznie ma ono zaburzenia integracji zmysłów. Nie krzycz na dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej To nic nie da. Dziecko nie robi ci na złość. Jego zachowania wynikają z zaburzeń pracy układu nerwowego. Można je całkiem zniwelować lub nauczyć dziecko sposobów radzenia sobie z codziennymi trudnościami. Ale tego nie osiągnie się ciągłym napominaniem "nie bądź łamagą, skup się... ", tylko specjalnymi ćwiczeniami, dobranymi do konkretnego typu zaburzeń. Zabierz dziecko na plac zabaw ... lub ćwicz w domu. Pamiętaj, że "dziwne" czy niepokojące zachowania dziecka są jedynie efektem nieprawidłowej pracy układu nerwowego. Dlatego, żeby ułatwić dziecku codzienne funkcjonowanie, nie zaczynaj od końca. Zmiany trzeba dokonać u źródła problemu. Jeżeli więc dziecko ma zaburzenia pracy układu przedsionkowego, trzeba pracować właśnie nad tym układem. Wtedy terapeuta może polecić rodzicom zabranie dziecka na plac zabaw i przyzwyczajanie go do widoku huśtawki, a nawet uczucia bujania. W domu można ćwiczyć utrzymanie równowagi na deskorolce (jeżeli nie macie zabytkowych parkietów). Tak naprawdę, ćwiczenia będą zależały od rodzaju i głębokości zaburzenia. Terapeuta dostosuje je do potrzeb dziecka, a rodzic może je powtarzać w domu. Wtedy terapia będzie skuteczniejsza i – być może – krótsza. Nadwrażliwemu dziecku stwórz odpowiednie warunki Jeżeli twoje dziecko jest nadwrażliwe na zapachy, zrezygnuj z perfum, a na czas gotowania obiadu otwórz okna i włącz wentylator. Jeżeli jest nadwrażliwe na światło – zmień żarówki na słabsze, o cieplejszym odcieniu itd. Zasada jest taka, żeby "przeładowanego" układu nerwowego dziecka dodatkowo nie drażnić. Przy niektórych zaburzeniach to właśnie kontrola warunków zewnętrznych może przynieść bardzo dobre efekty. Czytaj też: Integracja sensoryczna - o co w tym chodzi? Koleżanka poprosiła mnie o radę. Wychowawczyni w przedszkolu jej czteroletniego syna zasygnalizowała, że Kuba ma problem z samodzielnym ubieraniem się i jedzeniem. Gorzej niż rówieśnicy, radzi sobie w zajęciach ruchowych, ma trudności z prawidłowym utrzymaniem kredki i rysowaniem. Cały obraz trudności chłopca składał się na diagnozę zaburzeń integracji sensorycznej (SI), co podczas konsultacji ze specjalistą, zostało potwierdzone. Co to są zaburzenia integracji sensorycznej? Już w trakcie życia płodowego kształtują się nasze zmysły. Do podstawowych należą: zmysł dotyku, zmysł przedsionkowy, odpowiedzialny za ruch ciała w przestrzeni oraz proprioceptywny, czyli dający nam świadomość własnego ciała. W trakcie rozwoju mózgu uczą się one współdziałać ze sobą i pozostałymi zmysłami. Ich prawidłowe wzajemne oddziaływanie jest niezbędne do właściwej interpretacji bodźców napływających z zewnątrz i co za tym idzie prawidłowej reakcji. U dziecka z dysfunkcją integracji sensorycznej, zmysły współpracują ze sobą w sposób zaburzony, odbierają bodźce zbyt słabo lub zbyt silnie, a układ nerwowy nie potrafi skoordynować ich działania. Można by to porównać do orkiestry, w której brakuje dyrygenta. Nic dziwnego, że taka orkiestra nie potrafi grać harmonijnie. W rezultacie dziecko może reagować:1. Nadmierną wrażliwością na bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe oraz Zbyt małą wrażliwością na Nadmierną ruchliwością lub też niskim poziomem aktywności Trudnościami w koordynacji Problemami z utrzymaniem Słabą koncentracją uwagi, Kłopotami z planowaniem Opóźnieniem rozwoju mowy. Jak rozpoznać objawy zaburzeń integracji sensorycznej? Już w okresie niemowlęcym można zauważyć pierwsze objawy zaburzeń integracji sensorycznej. Uwagę rodziców powinno zwrócić, jeśli dziecko w momencie podnoszenia lub obracania płacze, napina ciało, wygina się i jest niespokojne. Powodem niepokoju niemowlaka, jest brak rozumienia położenia i ruchu jego ciała w przestrzeni. Dziecko nie wie, jakie ruchy wykonuje jego głowa i co się dzieje z jego ciałem, ponieważ bodźce płynące z mięśni, stawów i układu nerwowego nie są przetwarzane precyzyjnie. Rodzice powinni również zwrócić uwagę, kiedy dziecko nie toleruje przytulania lub nie lubi delikatnego dotyku, jak na przykład głaskania, jest zbyt wrażliwie na dźwięki lub światło, częściej niż inne dzieci w jego wieku płacze i jest bardzo drażliwe. Niemowlęta z zaburzeniami integracji sensorycznej mogą mieć również niespokojny sen, w nocy często się budzić, spać krótko, zasypiać lub budzić się z płaczem. U dzieci w okresie poniemowlęcym, zazwyczaj na pierwszy plan wysuwają się kłopoty z regulacją zachowania. Często wpadają w złość, mają kłopot ze zmianą aktywności, a jednocześnie mogą nieustannie wykonywać jakieś ruchy swoim ciałem. Ponieważ przetwarzanie bodźców stanowi dla nich problem, mogą reagować rozdrażnieniem i niepokojem w miejscach, gdzie jest ich dużo, takich jak markety, zatłoczone autobusy i inne środki komunikacji miejskiej. Niektóre dzieci mają również potrzebę specyficznej stymulacji: uwielbiają obracać się na karuzeli, kręcą się wokół własnej osi lub wspinają się i biegają więcej niż ich rówieśnicy. Dysfunkcja w SI może dotyczyć również jamy ustnej, niektóre dzieci jedzą tylko jeden lub dwa określona rodzaje pokarmu, np. potrawy mączne, papki, a nie tolerują bardziej zróżnicowanej struktury pokarmu. U starszych dzieci można zauważyć, przede wszystkim, trudności w czynnościach samoobsługowych, czyli w ubieraniu się, wiązaniu butów, posługiwaniu się sztućcami. Sygnałami, jakie mogą docierać ze szkoły są problemy z pisaniem i rysowaniem, szybkie męczenie się, szczególnie przy wykonywaniu precyzyjnych zadań, długim siedzeniu w ławce. Kiedy pojawiają się złożone gry i zabawy, dzieci z dysfunkcjami SI unikają, ich ze względu na to, że nie rozumieją ich zasad, mają kłopoty z planowaniem złożonych czynności. Dzieciom z zaburzeniami integracji sensorycznej często trudno przystosować się do nowych sytuacji. Bywa również tak, że część z nich ma kłopoty z koncentracją jest nadruchliwa i sprawia wiele kłopotów w domu i szkole. Niektóre, ze względu na nieprawidłowy rozwój ruchowy oczu, mogą mieć problemy w nauce czytania, przepisywaniu z tablicy. Dzieci te gubią linię, w której czytały, przepisywane literki lub wyrazy. Konsekwencją tego są objawy dysleksji lub psychologicznym zaburzeń integracji sensorycznej jest wycofywanie się, agresja, frustracja, mała odporność na ponoszone porażki, a w rezultacie bardzo niskie poczucie własnej wartości. Gdzie szukać pomocy dla dziecka z objawami zaburzeń integracji sensorycznej? Uważni rodzice szybko zauważą, że z ich dzieckiem dzieje się coś dziwnego, że zachowuje się inaczej niż rówieśnicy. Jeśli rozpoznają u dziecka, kilka z wymienionych objawów, powinni się zgłosić do gabinetu integracji sensorycznej. Terapeuta, na podstawie wywiadu z rodzicami, obserwacji i badania dziecka, zdiagnozuje czy procesy integracji sensorycznej są zaburzone i w jakich obszarach one występują. Dzięki temu, będzie mógł ustalić dla dziecka indywidualny program jest, aby mieć pewność, że osoba prowadząca badanie jest odpowiednio wykwalifikowanym terapeutą SI, gdyż od prawidłowo postawionej diagnozy zależą efekty terapii. Nieprawidłowe oddziaływania, przełamywanie ograniczeń dziecka na siłę, co często próbują robić rodzice i nauczyciele, może być w niektórych wypadkach nawet szkodliwe, dlatego wybór terapeuty jest bardzo istotny. Jeżeli efekty terapii są pozytywne, dziecko jest w stanie w sposób bardziej efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne. Ma to odbicie w życiu codziennym, samopoczuciu malucha i funkcjonowaniu całej informacje na temat zaburzeń integracji sensorycznej można znaleźć na stronie Polskiego Towarzystwa Integracji Sensorycznej: Rudzka Będąc rodzicem wcześniaka, prędzej czy później trafisz na swojej rodzicielskiej ścieżce na temat integracji sensorycznej. Dlatego w cyklu artykułów postaram się przekazać Ci najważniejsze i najpotrzebniejsze informacje w tym zakresie. Zaczniemy od wyjaśnienia tego, czym jest integracja sensoryczna, jakie wyróżniamy zaburzenia integracji sensorycznej, jaka jest korelacja pomiędzy wcześniactwem a tego typu trudnościami oraz z jakimi problemami natury sensorycznej najczęściej zmagają się dzieci urodzone przedwcześnie. INTEGRACJA SENSORYCZNA Od momentu narodzin każdego dnia miliony bitów informacji docierają do mózgu Twojego dziecka. Ono zaś stopniowo uczy się, jak sobie z nimi radzić. Na tym właśnie polega proces dojrzewania układu nerwowego. Mózg maluszka musi nauczyć się przesiewać bodźce istotne od tych niepotrzebnych, kontrolować i zawiadywać reakcjami na bodźce sensoryczne, odpowiednio je modulować, czyli wzmacniać lub wyciszać. W procesie tym informacje są rejestrowane, rozpoznawane, segregowane, interpretowane i łączone tak, by mogły być użyte w celowym działaniu. Moja ulubiona definicja integracji sensorycznej pochodzi z książki „Sensoryczne niemowlę”: „(…) niezwykle złożony proces zachodzący w układzie nerwowym”. Małe dziecko od pierwszych chwil życia (a nawet wcześniej) uczy się własnego ciała, a w jego głowie różne obrazy pomagają mu rozpoznawać świat. U większości dzieci integracja sensoryczna rozwija się w sposób naturalny w wyniku podejmowania typowych aktywności dla danego wieku. Proces ten trwa od okresu prenatalnego do mniej więcej 7–8 roku życia. Efektem integracji sensorycznej są: planowanie ruchu – praksja;reakcje adaptacyjne na bodźce sensoryczne, czyli reakcje adekwatne do natury i siły bodźców. Najczęściej zwracamy uwagę na integrację sensoryczną, gdy ten naturalny proces jest zakłócony. Jeśli w tym czasie zadzieje się coś nieprawidłowego – wtedy dzieci mogą mieć zaburzenia sensoryczne. ZABURZENIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ Zaburzenia integracji sensorycznej to nieprawidłowości w przetwarzaniu bodźców zmysłowych, które nie wynikają z uszkodzeń narządów zmysłów. Układ nerwowy niewłaściwie odbiera i organizuje bodźce zmysłowe, a dziecko reaguje nieprawidłowo (emocjonalnie lub ruchowo) w stosunku do ich siły i natężenia. Ta reakcja może być zbyt mocna, zbyt słaba lub może w ogóle nie wystąpić. Zaburzenia sensoryczne (SI) dzielimy na 3 grupy, w ramach których wyróżniamy podtypy trudności związanych z przetwarzaniem bodźców: Zaburzenia modulacji sensorycznej – w ramach których wyróżniamy nadreaktywność, podreaktywność i poszukiwanie bodźców różnicowania bodźców ruchowe o podłożu sensorycznym – które dzielimy na zaburzenia posturalne (trudności z kontrolą postawy ciała i ruchu) oraz znacznie poważniejszą dyspraksję. Co ciekawe, dziecko może mieć trudności tylko w jednym zakresie, np. nadwrażliwość na bodźce słuchowe lub dotykowe, ale mogą także występować nieprawidłowości z różnych kategorii, a nawet połączenie wszystkich rodzajów zaburzeń sensorycznych. Dlatego funkcjonowanie każdego dziecka jest oceniane indywidualnie, a sam proces diagnostyczny jest kilkuetapowy i dość złożony. Objawów zaburzeń SI mamy bardzo dużo. Zazwyczaj wiążą się z nietypowym, niestandardowym zachowaniem, trudnościami ruchowymi, problemami z regulacją emocji i funkcjonowaniem społecznym. Mogą one także dotyczyć sfery komunikacji, np. opóźnionego rozwoju mowy, jedzenia (wybiórczość pokarmowa) czy trudności ze snem i zasypianiem. Obecnie coraz częściej używamy określenia „zaburzenia przetwarzania bodźców sensorycznych” (Sensory Processing Disorders) lub skróconej nazwy „zaburzenia sensoryczne”, ale określenie „zaburzenia integracji sensorycznej” (zaburzenia SI) jest nadal w użyciu. WCZEŚNIAKI A ZABURZENIA SI Nie znamy jeszcze dokładnej odpowiedzi na pytanie, skąd biorą się zaburzenia integracji sensorycznej. Wiemy jednak, że na powstawanie zaburzeń SI mają wpływ następujące czynniki: genetyczne,prenatalne,okołoporodowe,środowiskowe. Mamy również wiedzę, że na pewno u dzieci z zaburzeniami SI dochodzi do pewnych zmian w układzie nerwowym, które powodują subtelne zmiany w jego funkcjonowaniu. Są pewne hipotezy, że występują one na etapie migracji neuronów – jest to najważniejszy etap rozwoju układu nerwowego w okresie prenatalnym. Najnowsze obserwacje skłaniają ku tezie, że można także łączyć występowanie zaburzeń sensorycznych z doświadczeniem wczesnej traumy. U wcześniaków część rozwoju i dojrzewania układu nerwowego dokonuje się w środowisku zewnętrznym. To niestety sprzyja nieprawidłowej regulacji układów sensorycznych. Dlatego im krócej trwał okres ciąży, tym większe jest prawdopodobieństwo problemów sensorycznych u dziecka. Dodatkowo kolejnymi czynnikami utrudniającymi proces integracji sensorycznej są liczne procedury medyczne, którym wcześniaki są poddawane po urodzeniu. Są one konieczne do ratowania zdrowia i życia, ale nie sprzyjają rozwojowi niedojrzałego układu nerwowego oraz procesom samoregulacji. Wszystkie wcześniaki są w grupie ryzyka zaburzeń integracji sensorycznej, co nie oznacza, że Twoje dziecko na pewno będzie miało takie trudności. Jest to jednak bardzo ważna informacja, abyś mogła/mógł z uważnością obserwować rozwój sensomotoryczny swojej pociechy. NAJCZĘSTSZE TRUDNOŚCI Przeprowadzone badania w temacie zaburzeń sensorycznych potwierdzają, że 39% przebadanych wcześniaków miało nieprawidłowości w zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych: słuchowych, przedsionkowych oraz dotykowych. Zauważono także podwyższony trend dotyczący wrażliwości strefy oralnej (Wickremasinghe, 2013 za A. Janeczek-Romanowska). Biorąc pod uwagę dane, które szacują, że nawet ok. 30% dzieci ma aktualnie trudności z przetwarzaniem bodźców sensorycznych, to badania przytoczone powyżej wyglądają dość optymistycznie. — mgr Aleksandra Charęzińska – pedagog specjalny, terapeutka integracji sensorycznej, specjalistka diagnozy i terapii pedagogicznej, instruktorka Masażu Shantala, wykładowca akademicki. Konsultuje małe dzieci pod kątem wczesnych zaburzeń przetwarzania bodźców sensorycznych. Prowadzi kursy, warsztaty i szkolenia dla rodziców, opiekunów małych dzieci oraz profesjonalistów pracujących z dziećmi. Opracowała autorski program zajęć sensorycznych dla maluszków Smyko-Multisensoryka®. Autorka pierwszej książki o integracji sensorycznej małych dzieci „Sensoryczne Niemowlę” oraz kart z propozycjami zabaw „Sensoryka dla Smyka”. Jest dorosłą osobą z zaburzeniami sensorycznymi oraz mamą sensocórki. Okiem specjalisty , Otwarty dostęp 28 kwietnia 2022 NR 76 (Maj 2022) Zdolność człowieka do odczuwania, interpretowania, rozumienia i przede wszystkim organizacji informacji, które docierają do nas różnymi kanałami sensorycznymi z otoczenia, jest nazywana integracją sensoryczną. Kiedy wspomniane informacje pochodzące ze zmysłów są w nieprawidłowy sposób przetwarzane, mówimy o zaburzeniach przetwarzania sensorycznego. Nieprawidłowe procesy integracji sensorycznej mają postać dysfunkcji, a objawy tych dysfunkcji mogą przyjmować różnorodną postać. Efektem tego są trudności, które mogą się pojawiać na różnych płaszczyznach życia człowieka. Zaburzenia integracji sensorycznej to nie tylko opóźniony rozwój mowy, problemy z jedzeniem, koncentracją czy skupianiem uwagi. Problemy z nauką, nadmierny lub zbyt niski poziom pobudzenia, trudności motoryczne, nadmierne lub niedostateczne reakcje na bodźce sensoryczne, trudności w zachowaniu – wszystko to również może być wynikiem zaburzeń przetwarzania sensorycznego. Problemy z przetwarzaniem sensorycznym mogą mieć liczne konsekwencje w środowisku domowym i szkolnym. Bardzo często dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej mają niską samoocenę i kłopoty z organizacją. Przyjrzyjmy się zatem, jak może funkcjonować dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej właśnie w placówce przedszkolnej. W zależności od rodzaju zaburzeń integracji sensorycznej zarówno funkcjonowanie dziecka, jak i trudności, które napotka ono na swojej drodze, mogą być różne. Jednym z podtypów zaburzeń integracji sensorycznej są zaburzenia modulacji sensorycznej. Polegają one na trudności z przekształcaniem informacji pochodzących z różnych zmysłów w zachowanie, które jest kontrolowane i dopasowane intensywnością do bodźca sensorycznego. Dziecko, które ma zaburzenia modulacji sensorycznej o typie nadwrażliwości, będzie przesadnie reagowało na bodźce. Takie dzieci naprawdę łatwo przestymulować, ich zachowanie może się zmienić na skutek nadmiaru dźwięków czy bodźców wzrokowych. Dzieci z tej grupy mogą być przytłoczone zbyt jasnym światłem, a równie dobrze nadmiarem dekoracji na oknie. Nadwrażliwe reakcje mogą spowodować, że dzieci będą unikać aktywności związanych z brudzeniem się, np. malowania palcami, jedzenia rękoma, zabaw w piaskownicy, czy uczestnictwa w zajęciach muzycznych lub spektaklach teatralnych, bo to oznacza hałas i dużo nagłych, jak również niespodziewanych odgłosów. To wszystko może sprawić, że dzieci będą nadmiernie wycofane lub pobudzone, może też wystąpić reakcja „walcz albo uciekaj”. Przykłady objawów nadwrażliwości na bodźce sensorycznePOLECAMY Dziecko przesadnie reaguje na dźwięki, może zatykać uszy lub hałasować, aby odciąć się od przeszkadzającego bodźca. Unika bliskości z drugą osobą. Nie toleruje metek, guzików, szwów i pewnych materiałów, z których wykonano jego ubranie. Niechętnie bierze udział w aktywnościach związanych z brudzeniem, typu zabawy klejem, masą solną, malowanie palcami, dotykanie jedzenia. Nie chce chodzić boso. Mimo dobrej pogody chce być ubrane od stóp do głów. Nie chce myć zębów. Je wybiórczo. Mruży oczy i skarży się na ostre światło. Łatwo je przestymulować. Źle znosi zmiany, dąży do rutyny. Obawia się huśtawek i innych sprzętów na placu zabaw. Ma lęk wysokości. Nie chce podawać ręki koleżance lub koledze. Zaburzenia modulacji sensorycznej to oczywiście nie tylko nadmierne reakcje na bodźce sensoryczne, ale też reakcje podreaktywne. Takie dzieci wydają się bezproblemowe, są spokojne, a ich zaburzenia mogą nie być początkowo zauważalne. Cechuje je obniżony poziom aktywności, wolne tempo pracy i kłopoty z kończeniem zadań. Dzieci z tej grupy są mniej wrażliwe niż ich rówieśnicy. Przykłady objawów podwrażliwości na bodźce sensoryczne Dziecko zawołane nie zawsze reaguje. Ma problem z różnicowaniem bodźców sensorycznych. Jest pogrążone w swoim świecie. Wydaje się apatyczne. Ma problemy z treningiem czystości. Może przesadnie napychać buzię. Może nie wiedzieć, jak poradzić sobie z konsystencją pokarmu. Może nie reagować na ból. Nie jest zainteresowane tym, co się dzieje dookoła, nowymi zabawami, zabawkami czy osobami. Trzecim typem zaburzeń modulacji sensorycznej jest poszukiwanie sensoryczne. Dziecko poszukujące wrażeń sensorycznych może być w ciągłym ruchu, może być to też dziecko, które jest hałaśliwe. Dzieci z tej grupy zwykle robią wszystko szybko, wpadają na innych i zachowują się tak, jak gdyby tego nie czuły. Wiele ich zachowań pokrywa się z objawami zaburzeń ADHD, np. problemy z koncentracją, skupieniem uwagi, podwyższony poziom pobudzenia czy trudności z wysiedzeniem przez dłuższy czas w jednym miejscu. Przykłady objawów poszukiwania sensorycznego Dziecko jest nieustannie w ruchu. Robi wszystko zbyt intensywnie. Ma problemy z koncentracją i skupieniem uwagi. Nieustannie wkłada do buzi dłonie i przedmioty niejadalne. Dziecko preferuje intensywne smaki i zapachy pokarmów, jak również konsystencje chrupkie lub wymagające żucia. Może podejmować zachowania ryzykowne jak na swój wiek, np. wspina się na wysokości, mocno się buja itp. Kolejną grupą zaburzeń integracji sensorycznej są zaburzenia ruchowe o podłożu sensorycznym. Dzieci z tym typem zaburzeń mogą mieć problemy z motoryką dużą i tym samym z motoryką małą. Mają kłopoty ze stabilizacją ciała, równowagą, planowaniem motorycznym, obustronną koordynacją czy przekraczaniem linii środkowej ciała. Wyzwaniem jest dla nich nauka ubierania się, wiązania obuwia czy jazda na rowerze bądź hulajnodze. Mogą być przesadnie męczliwe. Ostatnią grupą zaburzeń integracji sensorycznej są zaburzenia różnicowania sensorycznego. Dzieci z zaburzeniami różnicowania sensorycznego zwykl... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się